آبی ِ دوردست

این روزها مشغول کار با چند استاد هستم،کار پژوهشی،یکی شان روز اول کلیشه ای را شکست و جای آن که به من بگوید هر چه سریع تر این کارها را انجام دهیم،خیالمان راحت تر می شود یا خلاص می شویم یا چیزی شبیه به این ها،به من گفت هر چقدر سریع تر و بیشتر کار انجام دهیم باز هم کارهای بیشتری برای انجام دادن هست!

جمله اش را دوست داشتم،صداقت مستتر در جمله اش را و شبیه بودنش به زندگی را دوست داشتم.من از تمام چیزهایی که به زندگی شبیه اند خوشم می آید.

و زندگی همین است...که تا آخرین دم زنده بودن،تا آخرین نفسی که برمی آید نباید به نشستن فکر کنی...به این که می دوی و می دوی و می دوی و بعد یک جایی می نشینی و کارهایت پیش می رود.آدمی زنده است به دویدن تا همیشه،اما نه دوی سرعت،دوی ماراتن،ماراتنی که به طول زندگی فرد ادامه می یابد...

*موجیم که آسودگی ما عدم ماست.

#مولانا